Yaşananlar, yazılanlar, yazılamayanlar… Cemil Kavukçu’dan!

İyi bir öykünün kokusu nasıl alınır? Çok ilginç bir olayı öyküleştirirken neden zorlanırız? Gerçek ile yazınsallık arasındaki fark nedir?

“Sonuçta öykü kedi gibiydi, sen onu okşamak istediğin

zaman değil de, o kendini sevdirmek istediği zaman

yanına geliyordu.”

Cemil Kavukçu, uzunca bir süredir yalnızca öykü değil, öykü sanatı üzerine yazılar da yazıyor. Örümcek Kapanı’nı özel bir kitap yapan, Kavukçu’nun kendi yazma yöntemlerini, öyküye ilişkin düşüncelerini tüm açıklığı ve yaşamından örneklerle anlatmış olması. Denemeleri okurken, 60’larla 70’lerin İnegölü’ne, anısı unutulmayan ilkgençlik yıllarına, sanatla tanışılan ve o zorlu örümcek kapanına girilen asi çağa uzanacak, bir yazarın kendi yaşamının içinden sanatını nasıl bir mücadeleyle söküp çıkardığını göreceksiniz. Kitapta Cemil Kavukçu’nun sevdiği öykücülerle ilgili düşünceleri, önemli bulduğu öykülerin çevresinde giriştiği çözümlemeleri de var. Edebiyat okurları için çok değerli bir el kitabı daha…

CEMİL KAVUKÇU, 1951 yılında İnegöl’de doğdu. İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi Jeofizik Mühendisliği Bölümü’nü bitirdi (1976). Öyküleri, 1980 yılından bu yana çeşitli dergilerde yayımlandı. Patika adlı eseriyle 1987 yılında Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü’nü, 1996 yılında Uzak Noktalara Doğru adlı öykü kitabıyla Sait Faik Hikâye Armağanı’nı, 2009 yılında Angelacoma’nın Duvarları adlı anlatısıyla da Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü, 2013’te Erdal Öz Edebiyat Ödülü’nü kazandı.

Cemil Kavukçu’nun Can Yayınları’ndaki diğer kitapları:

Uzak Noktalara Doğru, 1995

Yalnız Uyuyanlar İçin, 1996

Bilinen Bir Sokakta Kaybolmak, 1997

Temmuz Suçlu, 1998

Dönüş, 1998

Dört Duvar Beş Pencere, 1999

Pazar Güneşi, 2000

Gemiler de Ağlarmış, 2001

Başkasının Rüyaları, 2003

Suda Bulanık Oyunlar, 2004

Gamba, 2005