Ray Bradbury, Paris Review ile yaptığı bir söyleşide yazma rutini ile ilgili soruyu şöyle yanıtlıyor:
” Yazma tutkum beni her gün yazı makinesine götürüyor ve on iki yaşımdan beri bu böyle.
Plan program konusunda asla endişelenmem. Bazı yeni şeyler içimde oluşuyor ve onlar beni planlıyor, ben onları değil. Bana yazı makinesine git ve bunu bitir diyorlar.
[…]
Herhangi bir yerde çalışabilirim.
Los Angeles’taki küçük evimizde erkek kardeşim ve ebeveynlerimle yaşarken, oturma odasında ya da yatak odasında yazardım.
Yazı makinesindeki çalışmama radyoyla birlikte anne-babamın ve kardeşimin sohbetleri eşlik ederdi.
Daha sonra, Fahrenheit 451′i yazmak istediğimde Kaliforniya Üniversitesine gidiyordum ve orada içerisine on cent attığınızda otuz dakika kullanabileceğiniz bir daktilo bulmuştum. ”
Çeviri: Barış Berhem Acar – edebiyathaber.net (28 Kasım 2012)
