53 senelik yaşamını Güney Almanya’nın Nürnberg şehrinde geçirir Johann Pachelbel (1653 – 1706). 17. yüzyılın en önemli Barok dönem org ustalarından biri sayılır. Kuzey üslubunun açık, sade ve anlaşılır bir beste tarzını uygulayıp güneyin zarif ve sık örülü figürlerini birleştirerek genellikle ciddi karakterde eserler bestelemiştir. Bach ailesiyle yakın dost olduğundan Bach’a da yol gösterdiği bilinir. Pachelbel’in klavyeli çalgılar ve oda müziği eserleri arasında en çok tanınanı, aslında üç keman ve sürekli bas için bestelenen Canon Re Major’dur.
Canon’da sade ama büyüleyici yapıdaki tema, önce uzun tutulan notalarla üç keman tarafından başlatılır, sonra giderek hızlanırken sürekli bas aynı tempoda kalarak ilginç ve günümüzde de insanı inanılmaz derecede mutlu eden bir efekt yaratırlar. Kişisel ve teknik hırsları bestesinin önüne geçmediğinden, kişisel şovu yerine istediği duyguyu o kadar güzel verir ki insan her dinlediğinden çıplak ayakla çimenlere basmışçasına kendini yenilenmiş hisseder. Major diziyle çalınan ezgiler mutlu bir his uyandırdığından (aynı şekilde minör ezgiler de üzgün bir his uyandırır) kişilerin hayatlarındaki belki de en mutlu an olan evlilik törenlerinde çalınır. Hatta bazıları tarafından da cennetin müziği olarak adlandırılır, bu yaylı çalgılar bestesi. Şimdiye kadar belki de en çok yorumu yapılmış klasik eserlerden biridir. En olumsuz anda bile dinlerken yüzde tebessüme neden olur ve kişiye en çok sevdiği, mutlu olduğu anları, kişileri hatırlatır. Deniz kenarında belki de hafif bir meltemle güneş batarken dinlemek insana cennetteymiş hissi verebilen en iddialı parçalardan biridir. Flütten gitara, orgdan elektrogitara o kadar fazla enstrümanla yorumu yapılmıştır ki her enstrümana ayrı ayrı yakışır. Ama burada bu muhteşem parçayı, bir o kadar da yaratıcı İngiliz Robert Tiso’nun cam bardaklardan oluşan arpından dinleyeceğiz, iyi seyirler ve iyi dinletiler.
Uğur Ersöz – edebiyathaber.net (25 Eylül 2013)
