Cem Akaş‘ın Gizli Hava Müzesi ve Tekerleksiz Bisikletler adlı öykü kitapları Can Yayınları tarafından yayımlandı.

Tanıtım bülteninden:

Cem Akaş’ın kimi zaman deneysel arayışlarla öyküyü, kimi zamansa yalnızca yazarını arayan öyküleri, Can Yayınları etiketiyle okurla buluşuyor.

Gizli Hava Müzesi

Güneşli bir mayıs günü Café P.’de espresso içerek Eğer Bir Kış Gecesi Bir Yolcu‘yu okuyan Massimo Benetti, kitabı bitirdiğinde neredeyse kederli bir şekilde iç çekti, ardından, sanki elinden birşey gelmezmiş gibi gülümsedi: Italo Calvino’yu öldürmesi gerekecekti.

 
Gizli Hava Müzesi 1995’te ilk yayımlandığında Cortázar, Calvino, Barthelme, Asimov, Burgess ve Borges tarafından yazılmış altı öyküden oluşan bir derleme gibi sunuldu; yazarının adı kitabın hiçbir yerinde geçmiyordu. Barthes haklı mıydı: “Yazar” ölmüş müydü, yoksa metin gidip yazarını bulacak mıydı? Okurlar, Gizli Hava Müzesi‘nin gerçek yazarını kısa sürede saptadı, kitabın yedi yıl sonraki baskısı da yazarının adı altında yapıldı.  
 
Tekerleksiz Bisiklet

Bir kitabın adı “Tekerleksiz Bisikletler” olabilir ama kitapta bir kez olsun tekerlekli ya da tekerleksiz bisikletlerden söz edilmeyebilirdi; yine de kitap, ancak bu başlıkla bütünlüğe kavuşabilir, gerçek anlamını bu sayede, gökyüzünde uçan, tekerlekler yerine kanatları olan ve eksik tekerleklerini asla aramayan, hatta tekerleklerin gereksizliğini kanıtlayan bu imge sayesinde kazanabilirdi.

 
Bir öyküden neler çıkarıldığında hala öykü olmayı sürdürür? Yüklemsiz öykü olur mu? Sıfatsız zarfsız öykü olur mu? Bir romanın belirli sayfalarından seçilecek cümlelerle romanın özünü yansıtan bir öykü yazılabilir mi? Bir öykü ne kadar yoğunlaştırılabilir? Tekerleği olmayan bir bisiklet “gider” mi?

edebiyathaber.net (29 Ekim 2022)