Seni çekip çıkarıversek,

İşinden.

Gece gündüz aralıksız çalıştığın,

Gece gündüz aralıksız çalıştığın,

Modern Zamanlara has,

O devasa,

Saatin içinden. 

Küçük okla büyük ok,

Öylece kalakalır oldukları yerde.

Belki beşe beş kala,

Birbirlerinden çok uzaklarda.

Belki de ikiyi on geçe…

Handiyse üst üste.

Artık kim bilir, 

Kim neredeyse…

Ne yapacaklarını bundan sonra,

Neyi göstereceklerini,

Bilemez halde.

Şimdi manâsız…

Şimdi…

Hep geride,

Geçmişte, rastgele bir yerde.

Şaşkın, 

Titrek.

Bekleşirler, sessiz.

Geleceksiz.

Zamanın işçisi çekip gitmiştir bir kere…

Durmamacasına koşturan, 

Düven beygiri gibi,

Sürekli, yörüngesinde dolanan.

Her tamamlanan döngüde,

Yelkovanı dürtükleyen,

Ona küçük bir adım attıran, 

Her altmış tur bittiğinde,

Akrebe, 

Bi zahmet,

Saat başı mesaisi yaptıran…

Seni çalışkan saniye. 

Zamanın kölesi. 

Koş bakalım, 

Koş,

Canhıraş,

Gecenin, günün peşinden…

Sen uğraş didin, dön dolaş, zamanı kur. 

Adı geçen hep akreple yelkovan. 

Senin ismin anılmaz bile.

Bütün akış onların egemenliğinde.

Kız Saniye!

Bi dur!

Tezgahının başında,

Kaldır bükülmüş belini,

Bi gayret, doğrul!

İki elini daya çatırdayan yanlarına,

Şöyle bi bakın çevrene.

Bi nefeslen hele. 

Dur da kıymetin bilinsin. 

Dur da sen olmadan, 

Oluyor muymuş görsünler. 

Saniye,

Desinler.

Amanııın…

Saniye greve gitmiş!

Bandı dondurmuş Saniye…

O çelimsiz,

Kısacık Saniye,

O telaşlı,

Delimsek Saniye,

Grevdeymiş…

Desinler.

Sonsuzca,

Döner sanılan kocaman çark,

Nasıl da durduruluyormuş,

Görsünler!

A.Çiğdem Özerdoğan kimdir?

1966 doğumluyum. Elektronik mühendisiyim. Bir kamu kuruluşundan emekliyim. Ankara’da yaşıyorum.