Çaykovski’nin en sevdiği eseri olarak nitelendirdiği ve konser turnelerinde sık sık yönettiği Serenad, yaylıların çeşitli ve değişik unsurlarının ustaca kaynaşmasıyla, büyük orkestranın önemli renk unsuru olan üflemeli çalgıların yokluğunu hiç hissettirmez. Çevik bir yay gibi işleyen düzeni, yayın bütünüyle çalış tekniği, temel basların yeterli kullanımı, akorların açılarak değerlendirilmesi ve bütün halinde çalınan tek sesliliğin tam zamanında belirmesi… Tüm bunlar yaylı çalgıların renk yoğunluğunu ve kompozisyon özelliklerini tamamlamakta, Serenad’ı da fazlasıyla çekici hale getirmektedir. Besteci 1881’de eseri dört el piyanoya uyarlamış, ancak bunu kendi de pek beğenmemiş, von Meck’e yazdığı mektupta, ortadaki bölümlerde kemanların eksikliğini duyduğunu belirtmiştir.
Toplamda 4 bölümden oluşan Serenad, 1. Bölüm, Çaykovski’nin kendi tanımına göre tüm bestecilerden üstün tuttuğu Mozart’a hayranlığını yansıtmaktadır. Birazdan şef Philip Greenberg yönetimindeki Bavyera Oda Orkestrasından dinleyeceğimiz final bölümünde ise biri ağır, diğeri canlı iki halk şarkısı Rus Temaları işlenir. Çaykovski’nin 1868’de dört el piyano için derlediği 50 Rus Halk Şarkısı albümünden alınan bu iki ezgi arasında birinci bölümün ağırca tempolu girişi belirir. Toplamda yaklaşık 30 dakika süren Serenad, canlı ve kıvrak hızda akılca kalıcı bir tonda sona erer.
